Życie lasu zamknięte w kolodionie

Fotografia na szkle jest pierwotną formą zapisu obrazu powstałą na początku dziejów fotografii. Szkło jako materialna forma zdjęcia jest bezgranicznie trwałe. Jego trwałość zależy wyłącznie od naszej woli. Szkło nadaje obrazowi szlachetności, której pozbawiony jest papier, ekran czy telefon. Obraz zapisany w formie ambrotypu jest indywidualny i w żaden sposób niepowtarzalny. Jego chwilowość jest zgodna z chwilą życia w przyrodzie. Zapisując tą chwilę światłem utrwalamy ją dla siebie i dla innych w formie maksymalnie uproszczonej.

Przedstawione na wystawie płyty szklane to ambrotypy (formatu 25,4x30,48 cm) ukazujące piękno roztoczańskich borów. Metoda ta polega na użyciu  kolodium jako podstawy (kleju), w którym rozpuszczone zostają sole metali ciężkich (kadm, potas, amon). Wyczyszczone i wypolerowane szkło pokrywa się bardzo cienką warstwą takiej emulsji, a następnie umieszcza w roztworze azotanu srebra. Tak przygotowaną płytę należy umieścić w  aparacie fotograficznym (podobnie jak klisze) i wykonać zdjęcie. Naświetlona płyta powinna być wywołana zanim zdąży przeschnąć. Wywołaną płytę utrwalano w  cyjanku potasu. Kłopotliwy element procesu kolodionowego, czyli konieczność przygotowania i naświetlenia płyty w ciągu krótkiego czasu (15-20 minut) przyczynił się do zaniku tej metody fotografii pod koniec XIX wieku. Otrzymany na płycie szklanej obraz mógł być używany jako negatyw do wykonania odbitek papierowych lub pokryty asfaltem syryjskim stawał się ambrotypem. Ambrotypia to proces tworzenia jednostkowego, unikatowego (bez możliwości powielenia) obrazu na szkle wykorzystującego proces kolodionowy. 

Wszystkie prace zaprezentowane na wystawie „Życie lasu zamknięte w kolodionie” są oryginałami i nie zostały z nich zrobione kopie ani odbitki.

Sławomir Wójcicki od ponad 10 lat zajmuje się fotografią wielkoformatową realizowaną w technikach klasycznych. Jest absolwentem (absolutorium) UMCS wydz. filozofia i socjologia. Przez wiele lat realizował projekty artystyczne oparte na kreowaniu historycznych scen różnych aspektów życia XIX wieku i fotografowaniu przy wykorzystaniu fotografii wielkoformatowej. Prace realizowane w postaci ambrotypów formatu 25,4x30,48 cm na szkle znalazły odbiorców w Polsce i Europie Zachodniej. Technika ta obecnie jest używana bardzo rzadko i rzadko kiedy wybierana jest do realizacji cykli fotograficznych. W latach 2017-2021 zrealizował trzy wystawy w technice gumy dwuchromianowej. Od 2022 roku zajmuje się fotografią socjologiczną przyrody. Wszystkie prace realizowane są w technice wielkiego formatu (25,4x30,48 cm). Jest autorem wielu wystaw indywidualnych prezentowanych w Polsce i poza jej granicami. Jego prace znajdują się w zbiorach instytucji oraz wielu osób prywatnych. Jest dwukrotnym stypendystą Prezydenta Miasta Lublina i Marszałka Województwa Lubelskiego, a jego  działalność artystyczna wspierana jest przez prywatnych mecenasów. Jest zwolennikiem poglądu, że sztuka musi się bronić sama. Wszystkie jego dotychczasowe projekty znajdują się w galeriach oraz prywatnych rękach. Wydał cztery autorskie albumy ilustrujące własne projekty fotograficzne. Od wielu lat zrzeszony jest w Związku Polskich Artystów Fotografików.

OEM/RPN
Tekst: Sławomir Wójcicki, Grzegorz Szkutnik
Fot. Paweł Marczakowski, Sławomir Wójcicki